Unë quhem Daniel Arcuri dhe jam 20 vjeҫ.Jam rritur në një familje të krishterë dhe që i vogël kam dëgjuar fjalën e Perëndise. Duke u rritur, mësimin e krishterë e shikoja si dicka interesante dhe më mundonte shumë ta vija në praktikë atë që dëgjoja. Kjo gjë më dekurajonte shumë. Duke u ndier i humbur kundrejt Perëndise, u largova nga të gjithë, duke menduar se kjo do të ishte zgjidhja më e lehtë. Fillova ta jetoja jetën sipas mënyres time, por pavarësisht nga kjo nuk braktisa të gjithë "kishën" sepse të shkoja atje ishte për mua një formë për tu ndier i qetë me ndërgjegjen time. Isha gjithmonë i bindur që në këtë mënyër nuk do paguaja kurër ndonëj pasojë, por nuk ishte keshtu.
Kerkoja lumturine ne gjithcka qe me ofronte bota, duke kerkuar gjithmone dicka me te mire, duke mos ditur ne fakt qe kjo do te ishte si te kerkoje pafund sepse lumturia e vertete gjendet ne personin e Jezus Krishtit. Vetem Ai mbush boshllekun ne zemren tone sepse vetem Ai eshte perfekt. Ne momentin kur kuptova ku po gaboja, ishte kur mora pjese ne nje kuvend ku ishen vetem burra. Na u shpjegua cfare ishte natyra njerezore dhe krenaria e saj. Ne ato dite munda shume te riflektoja per situaten time ne lidhje me Zotin dhe mbi te gjitha per nevojen qe kisha per Të. Zoti ne ate moment i foli zemres time permes Bibles (Fjales se Tij) dhe nuk munda te bej gje tjeter perveҫ se te lutesha dhe te kerkoja faljen e Tij. U ktheva ne shtepi pas asaj eksperience plote me gezim, duke vene re qe kisha gjetur ate ҫfare deri ne ate moment isha duke kerkuar, domethene paqen ne zemer. Qe nga ai moment e ne vazhdim, megjithate, jeta ime nuk ishte aq e lehte, sepse te ndjekesh Krishtin do te thote te heqesh dore nga shume gjera, por me Ate ne krahe nuk kam frike nga asgje sepse e di qe Ai eshte me mua dhe asnje prove nuk eshte e pamundur per tu kapercyer. Te jetosh pa Krishtin do te thote te jetosh pa shpres. Ndersa te jetosh me Krishtin te jep sigurine e shpetimit dhe shpresen qe nje dite do te jesh me Te ne parajse. Te Gjoni 3:16-17 eshte shkruar:"Sepse Perëndia e deshi aq botën, sa dha Birin e tij të vetëmlindurin, që, kushdo që beson në të, të mos humbasë, por të ketë jetë të përjetshme. Sepse Perëndia nuk e dërgoi Birin e vet në botë që ta dënojë botën, por që bota të shpëtohet prej tij".Dashuria e Perendise eshte perfekte. Ajo nuk te gjykon dhe nese shkon tek Ai me nje zemer te sinqerte, eshte i gatshem te fal ҫdo mekat, duke te falur shpetimin. Daniel Arcuri.